Αλλη η Ορθοδοξία της Εκκλησίας, άλλη της Χρυσής Αυγής

Source: Ethnos.gr

«Αυτός που λέει ότι αγαπά τον Θεό και μισεί τον αδελφό του είναι ψεύτης! Πως μπορείς να αγαπάς τον Θεό που δεν τον είδες και να κακοποιείς τον αδελφό σου που τον βλέπεις καθημερινά;» αναρρωτιέται ο μητροπολίτης σε νέα παρέμβασή του, χρησιμοποιώντας απόσπασμα από το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο.
Ο μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης, που καυτηρίασε τις πρακτικές του ακροδεξιού κόμματος μετά τα όσα έγιναν έξω από το θέατρο Χυτήριο στην πρεμιέρα του έργου Corpus Christi -και δέχθηκε απειλές και επιθέσεις για την επιλογή του αυτή- με νέα του παρέμβαση την Δευτέρα συνεχίζει να διαχωρίζει την ορθόδοξη χριστιανική πίστη από τις βίαιες, επιθετικές πρακτικές της Χρυσής Αυγής.

Οπως τονίζει, η διδασκαλία της Εκκλησίας είναι ευθέως αντίστροφη με όσα πρεσβεύει το κόμμα και μάλιστα η υιοθέτηση της μίας πρακτικής αποκλείει την άλλη, δηλαδή δεν είναι δυνατόν να δηλώνει κανείς πιστός χριστιανός και ταυτόχρονα να ενστερνίζεται τέτοιες θέσεις και πρακτικές.
«Εχετε κάθε δικαίωμα να έχετε τις απόψεις σας και ασφαλώς η Εκκλησία του Χριστού έχει υποχρέωση να οριοθετεί την αλήθεια Της», τονίζει ο ιεράρχης.

Ολόκληρο το κείμενο της επιστολής – απάντησης του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλου στην Χρυσή Αυγή:
Διάβασα με πολλή προσοχή το Δελτίο Τύπου της Χρυσής Αυγής το οποίο αφορά στο πρόσφατο κείμενο μου και θέλω να παρατηρήσω τα κάτωθι. Είναι ένα κείμενο ήρεμο, πολύ μελετημένο, αλλά και πολύ αποκαλυπτικό. Τώρα μπορώ να είμαι απολύτως βέβαιος για την ορθότητα και την αναγκαιότητα της παρεμβάσεως μου. Τονίζεται στο κείμενο και μάλιστα δύο φορές ότι «η Χρυσή Αυγή στηρίζει την Ορθοδοξία σαν απαραίτητο συστατικό της εθνικής μας ταυτότητας». Το πρώτο όμως ερώτημα που γεννιέται είναι για το ποιά «Ορθοδοξία» μιλάει η Χρυσή Αυγή; Για την Ορθοδοξία της Εκκλησίας η για την «Ορθοδοξία» τη δική Της;

Βασικό περιεχόμενο της Εκκλησίας είναι Αγάπη. Είναι πολύ χαρακτηριστικές μερικές επισημάνσεις από το Ευαγγελικό κείμενο: Ο Θεός είναι αγάπη! Εφόσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων ΕΜΟΙ εποιήσατε! Ήμουν ΞΕΝΟΣ και συνηγάγετέ με! Είδες τον Αδελφό σου, είδες Κύριον τον Θεόν σου! Ο Άγιος Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος δεν μας αφήνει περιθώρια ψευδαισθήσεων: «Αυτός που λέει ότι αγαπά τον Θεό και μισεί τον αδελφό του είναι ψεύτης! Πως μπορείς να αγαπάς τον Θεό που δεν τον είδες και να κακοποιείς τον αδελφό σου που τον βλέπεις καθημερινά;» (Α Καθολ. Ιωάννου δ, 20)
Αυτά και πολλά άλλα συνιστούν την Ορθοδοξία του Ευαγγελίου. Η πιο χαρακτηριστική διαφοροποίηση του παλαιού από το νέο κόσμο εκφράζεται με τα λόγια του Χριστού: «ηκούσατε ότι ερρέθη τοις αρχαίοις: αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου. Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς» (Ματθ. Ε 43-44)

Το ερώτημα λοιπόν το απλό και καίριο προς κάθε κατεύθυνση είναι ποιά σχέση έχουν όλα αυτά με τις πρακτικές και τις συμπεριφορές της Χ.Α; Έχει καμμία σχέση η «Ορθοδοξία» της Χ.Α με την πίστη, το βίωμα και την Ορθοδοξία του Ευαγγελίου; Είναι ευθέως αντίστροφες και αλληλοαποκλειόμενες. Η παρέμβαση μου λοιπόν ήτο άκρως απαραίτητη διότι οριοθετούσε την αληθινή ευαγγελική αλήθεια από την πλάνη και αποκάλυπτε το γιατί δεν συμβιβάζεται η ορθόδοξη πίστη με τις απόψεις και τις πρακτικές της Χ.Α. Δεν πολιτικολογώ λοιπόν απέναντι ενός ορισμένου κόμματος, όπως με κατηγορείτε, αλλά θεολογώ υπερασπιζόμενος την αληθινή Ορθοδοξία. Τα επιχειρήματά μου δεν τα αντλώ από την τοποθέτηση και τις αρχές ενός άλλου κόμματος, αλλά από το Ευαγγέλιο του Χριστού.
Το παραμύθι περί πολιτικολογίας καιρός να σταματήσει από όλους. Δεν πρόσεξαν άραγε οι συντάκτες του Δελτίου Τύπου ότι στο ίδιο το κείμενο ασκώ δριμύτατη κριτική και σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς; Ας διαβάσουν τουλάχιστον παλαιότερα κείμενα μου και θα το διαπιστώσουν. Μία ακόμη παρατήρηση: Η Εκκλησία είναι του Χριστού και όχι του Έθνους. Μια Εθνική Εκκλησία που μπορεί να μάχεται τα μέλη μιας άλλης Εκκλησίας λόγω του χρώματος των μελών της είναι μια αιρετική Εκκλησία. Ο λόγος του Ευαγγελίου είναι σαφής «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ, πάντες γαρ ημείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού».(Γαλάτ. 2, 28). Είναι προτιμότερο να είσαι άθεος από το να μπερδεύεις η να χρησιμοποιείς την πίστη και την Εκκλησία για να παγιδεύσεις τους ανθρώπους. Χαίρομαι που αποδοκιμάζετε τις απειλές και τις χυδαιολογίες οι οποίες άλλωστε δεν με φοβίζουν, αλλά εκθέτουν όσους τις εξακοντίζουν.

Βέβαια προσφέρετε και μία σημαντική είδηση. Ότι στις εκδηλώσεις συμμετείχατε προσκεκλημένοι από τους διοργανωτές. Είναι πλέον ευθύνη δική τους να απαντήσουν, αν το επιχείρημά σας είναι αληθές η ψευδές. Ασφαλώς έχετε κάθε δικαίωμα να έχετε τις απόψεις σας και ασφαλώς η Εκκλησία του Χριστού έχει υποχρέωση να οριοθετεί την αλήθεια Της.
Η επιστολή Παύλου ακολούθησε σχετική ανακοίνωση της Χρυσής Αυγής, στην οποία αναφερόταν ότι «για πρώτη φορά στα Ελληνικά χρονικά, Έλληνας Ιεράρχης πήρε θέση ανοικτά εναντίον νόμιμα εκλεγμένου πολιτικού κόμματος της πατρίδος μας, αποδίδοντας προς αυτό βαρύτατους χαρακτηρισμούς και υπονοούμενα».
Το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης, που υπογράφεται από τον Απόστ.Καραΐσκο:
Με μεγάλη έκπληξη παρακολούθησα την τηλεοπτική σας συνέντευξη στην κρατική τηλεόραση, το πρωί του Σαββάτου της 20ης Οκτωβρίου 2012, όπου για πρώτη φορά στα Ελληνικά χρονικά, Έλληνας Ιεράρχης πήρε θέση ανοικτά εναντίον νόμιμα εκλεγμένου πολιτικού κόμματος της πατρίδος μας, αποδίδοντας προς αυτό βαρύτατους χαρακτηρισμούς και υπονοούμενα. Κανένα Χριστό δεν πήγαν να προστατεύσουν (όπως ισχυριστήκατε στη συνέντευξη) τα στελέχη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, Σεβασμιώτατε, στο Θέατρο ΧΥΤΗΡΙΟ. Με την πράξη συμπαράστασης προς τους διαμαρτυρόμενους συμπολίτες μας, των οποίων το θρησκευτικό αίσθημα πλήττεται βάναυσα από τέτοιου είδους «καλλιτεχνικές παραστάσεις», απλώς θέλησαν να ασκήσουν πίεση προς την πολιτεία για την εφαρμογή των νόμων και της κοινής λογικής
Επομένως η πράξη των στελεχών της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, δεν ήταν μια ενέργεια θρησκευτικού ακτιβισμού για την προστασία της θρησκείας, αλλά μια ενέργεια πολιτικού ακτιβισμού για την εφαρμογή των νόμων. Λυπάμαι ειλικρινά που αυτούς τους δύσκολους καιρούς για την Πατρίδα μας, αφήσατε το ποιμαντορικό και φιλανθρωπικό σας έργο για να ασχοληθείτε με πολιτικά κόμματα.
Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, η θέση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ για την εκκλησία και την Ορθοδοξία αποδίδεται από τα λόγια του Στρατηγού Μακρυγιάννη: «Και είπαν οι άθρησκοι που εβάλαμεν εις τον σβέρκο μας να μη μανθάνουν τα παιδιά μας Χριστόν και Παναγίαν, διότι θα μας παρεξηγήσουν οι ισχυροί. Και βγήκαν ακόμη να’ ποτάξουν την Εκκλησίαν, διότι έχει πολλήν δύναμη και την φοβούνται. Και είπαν λόγια άπρεπα δια τους παπάδες. Εμείς, με σκιάν μας τον Τίμιον Σταυρόν, επολεμήσαμεν ολούθε, σε κάστρα, σε ντερβένια, σε μπογάζια και σε ταμπούργια. Και αυτός ο Σταυρός μας έσωσε. Μας έδωσε την νίκη και έχασε (οδήγησε σε ήττα) τον άπιστον Τούρκον. Τόση μικρότητα στον Σταυρό, τον σωτήρα μας! Και βρίζουν οι πουλημένοι εις τους ξένους και τους παπάδες μας, τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους. Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν. Όχι μόνον δια να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι, πολεμώντας σαν λεοντάρια. Ντροπή Έλληνες»!
Δυστυχώς όμως Σεβασμιώτατε, όπως λέει και ο λαός, τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Έτσι η Ορθοδοξία «έβγαλε παπάδες» σαν αυτούς που ανέφερε ο Μακρυγιάννης, αλλά έβγαλε και παπάδες σαν αυτούς της Μονής Βλατάδων της Θεσσαλονίκης. Για τους οποίους ο έγκυρος ιστορικός της Μακεδονίας Απ. Βακαλόπουλος στον μνημειώδη τόμο του “Ιστορία της Μακεδονίας”. σελ. 92, λέει. “Στην Ελληνική παράδοση διεσώθη μέχρι τα χρόνια μας ότι η Θεσσαλονίκη έπεσε στα χέρια των Τούρκων στα 1430 με προδοσία της Μονής Βλατάδων, και αυτό σ’ ανταπόδοση, ότι δεν θα θίξει τα μοναστηριακά κτήματα της Μονής”.
Το έχει η μοίρα αυτού του τόπου φαίνεται, από αρχαιοτάτων χρόνων να βγάζει «Λεωνίδες», αλλά να βγάζει και «Εφιάλτες». Δείτε την αντιδιαστολή που αποπνέεται ανάμεσα στη μήνυση που κατέθεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.κ Σεραφείμ, εναντίον των συντελεστών της εν λόγω «θεατρικής παράστασης» (τον οποίο κανένα κανάλι δεν το κάλεσε να εξηγήσει τις θέσεις του) και στα όσα εσείς διατυπώσατε για το θέμα, τα οποία έτυχαν της «θερμότατης» υποδοχής και προβολής των «συστημικών» ΜΜΕ. Ευτυχώς όμως, όλοι πια έχουν καταλάβει. Για αυτό και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ έχει τέτοια μαζική απήχηση στο Λαό μας.
Δεν γνωρίζω Σεβασμιώτατε αν «οι άθρησκοι», όπως λέει ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, κατάφεραν τελικά «να’ ποτάξουν την Εκκλησίαν», τουλάχιστον ολοκληρωτικά, ούτε γνωρίζω αν κάποιοι ιεράρχες είναι τέκτονες (προσωπικά πιστεύω ότι κάποιοι είναι) και οι ενέργειές τους κατευθύνονται από τον τεκτονισμό. Αυτό που γνωρίζω όμως είναι, ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας, οι οποίες προωθούν τη συνταγματική, νομοθετική και θεσμική κατοχύρωση του θρησκευτικού αποχρωματισμού των Ελλήνων στο όνομα μιας δήθεν δημοκρατίας, ενός δήθεν ανθρωπισμού και μιας δήθεν κοινωνίας δικαίου και οι ταγοί της Ορθοδοξίας (πλην εξαιρέσεων) να «σφυρίζουν αδιάφορα» και να «θυμιατίζουν.»
Τέλος, όσον αφορά στις ανώνυμες απειλές που ισχυρίζεστε ότι δεχτήκατε και εμμέσως πλην σαφώς τις συνδέσατε με τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ (δεν άκουσα να έχετε αποδείξεις), θα ήθελα να σας παραπέμψω σε μια αφήγηση του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Φυλής κ. Κυπριανού, που αφορά στη ζωή της Γερόντισσας Μυρτιδιώτισας, Ασκήτριας της Κλεισούρας (1886-1974). Σύμφωνα λοιπόν με την αφήγηση στη Μονή της Γερόντισσας-Ασκήτριας, κάποτε έγινε μια κλοπή. Στις ανακρίσεις που έκανε η Αστυνομία, ρωτήθηκε και η Γερόντισσα αν ξέρει κάτι. Τότε αυτή απήντησε «… δεν είδα, αλλά μου φαίνεται ότι πρέπει να είναι αυτός», υποδεικνύοντας κάποιον άνθρωπο. Όπως η ίδια εξομολογήθηκε αργότερα στον Μητροπολίτη Κυπριανό (τότε Αρχιμανδρίτη), η Παναγία παρουσιάστηκε μπροστά της και τη χαστούκισε λέγοντας : «…είδες τον κλέφτη; αφού δεν τον είδες, κλειδί στο στόμα».
Ορθόδοξο ήθος δηλαδή, πέραν των άλλων, σημαίνει «κλειδί στο στόμα», όταν δε είδες και δεν είσαι σίγουρος για αυτό που λες. Άλλως θα γίνουμε ζούγκλα αποδίδοντας ο ένας στον άλλον, αυτά που εμείς νομίζουμε για κείνον και τα οποία πιθανόν να μην έχουν καμία σχέση με την αλήθεια.