Category: RELIGION

Ψυχοσάββατα για το 2018

Αντίστοιχα, για το 2018 το πρώτο ψυχοσάββατο πέφτει νωρίτερα, στις 10 Φεβρουαρίου 2018 και 17 Φεβρουαρίου 2018 και 24 Φεβρουαρίου 2018 και το δεύτερο πέφτει στις 26 Μαΐου 2018.

Πέρα όμως από τα επίσημα ψυχοσάββατα, κατά περιοχές υπάρχουν κι άλλα Σάββατα που αφιερώνονται στη μνήμη των νεκρών, όπως για παράδειγμα το Σάββατο πριν τη γιορτή του Αγ. Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη.

Επίσης στην Αθήνα έχουν ακόμη δύο ψυχοσάββατα. Το Σάββατο της Τυρινής και το Σάββατο της πρώτης εβδομάδος των Νηστειών, που είναι γνωστό και σαν Ψυχοσάββατο των Αγίων Θεοδώρων.

Remains of ancient mosaic from a Georgian church found in Israel

Incredibly well-preserved remains of a 1,500-year-old Christian mosaic are uncovered in the ruins of an ancient monastery in Israel.

The tessellated tile work was uncovered in the coastal city of Ashdod.

It features a four line inscription in Greek commemorating a Christian Bishop.

It also includes the date of its construction according to the Georgian calendar.

This is the first evidence of its use in Israel and corresponds with 539 AD.

Source: NewsLive

Important ancient inscription unearthed near the Damascus Gate in Jerusalem

A 1,500 year old mosaic floor, with a Greek inscription, was discovered this summer following groundwork for Partner communications cable infrastructures near the Damascus Gate in the Old City of Jerusalem.

David Gellman, the director of the excavation on behalf of the Israel Antiquities Authority said, “The fact that the inscription survived is an archaeological miracle. The excavation in a relatively small area, exposed ancient remains that were severely damaged by infrastructure groundwork over the last few decades. We were about to close the excavation, when all of a sudden, a corner of the mosaic inscription peeked out between the pipes and cables. Amazingly, it had not been damaged. Every archaeologist dreams of finding an inscription in their excavations, especially one so well preserved and almost entirely intact.”

Dr. Leah Di Segni, of the Hebrew University in Jerusalem, the expert on ancient Greek inscriptions, deciphered the inscription. The inscription reads, “In the time of our most pious emperor Flavius Justinian, also this entire building Constantine the most God-loving priest and abbot, established and raised, in the 14th indiction”. According to Di Segni, “This inscription commemorates the founding of the building by Constantine, the priest. The inscription names the emperor Flavius Justinian. It seems that the building was used as a hostel for pilgrims.” Di Segni added, “‘Indiction’ is an ancient method of counting years, for taxation purposes. Based on historical sources, the mosaic can be dated to the year 550/551 AD.”

According to Gellman, “The Damascus Gate served for hundreds of years as the main northern entrance to Jerusalem. Knowing that, it is no surprise that this area is rich with archaeological remains. In the Byzantine period, with the emergence of Christianity, churches, monasteries and hostels for pilgrims were built in the area north of the gate, and the area became one of the most important and active areas of the city.”

The two people mentioned in the inscription are well known from both ancient historical sources and archaeological finds. The emperor Flavius Justinian was one the most important rulers of the Byzantine period, and was one of the most colorful and charismatic rulers of antiquity. Under his reign, the Roman empire was at its strongest, and its conversion to Christianity was completed. In the year 543 AD he established a

large church in Jerusalem, dedicated to Mary, mother of Jesus, known as The Nea Church. This was the largest church built in Jerusalem and one of the largest in the entire empire. The abbot of the church was Constantine, whose name appears in the inscription discovered recently near the Damascus gate. Remains of this church were partially excavated in 1970, in the Jewish quarter of the Old City of Jerusalem, even then sparking interest among archaeologists and scholars of Jerusalem, throughout Israel and across the globe. This excavation was a part of the Jewish quarter excavations carried out immediately following the Six Day War in 1967.

According to Di Segni, the inscription found near the Damascus gate is fairly similar to an inscription found in the vaults of the Nea Church, currently exhibited in the Israel museum. The same two people are mentioned in the inscription, the emperor Justinian and the abbot Constantine. Di Segni adds, “This new inscription helps us understand Justinian’s building projects in Jerusalem, especially the Nea Church. The rare combination of archaeological finds and historical sources, woven together, is incredible to witness, and they throw important light on Jerusalem’s past.”

The new but ancient inscription was removed from its site by the conservation experts of the Israel Antiquities Authority, and is being treated in the IAA ‘s mosaic workshop in Jerusalem.

The Holy Monastery of St George is located in the Old Cairo

Προσκυνητής στον αρχαίο ελληνορθόδο ναό του Αγίου Γεωργίου, στο Κάϊρο! Συγκινητή επίσκεψη, με την κάμερα του enlefkotv, στο πιο λαμπρό μνημείο του Χριστιανισμού στην Αίγυπτο. Βρίσκεται κοντά στις πυραμίδες, μεταξύ της αρχαίας Μέμφιδος και της Ηλιουπόλεως.

Χτίσθηκε στα θεμέλια του Παλαιού Οχυρού της Βαβυλώνας στην ευρύτερη περιοχή της Μέμφιδας, που ήταν η αρχαία πρωτεύουσα της Κάτω Αιγύπτου. Το 383 μ.Χ. ο Μέγας Θεοδόσιος με διάταγμά του μετέτρεψε το φρούριο σε ναό προς τιμήν του στρατιώτη Αγίου Γεωργίου. Ο ιερός ναός είναι κτισμένος στον τέταρτο όροφο επάνω σε πύργο Ρωμαϊκού φρουρίου, το οποίο πολλές φορές χρησίμευε σαν καταφύγιο των Χριστιανών. Αξίζει να σημειωθεί ότι εδώ υπάρχει και το μοναδικό ελληνικό νεκροταφείο στο Κάιρο, όπου βρίσκονται οι τάφοι των μεγάλων ευεργετών, το μνημείο του άγνωστου αεροπόρου και το ηρώο πεσόντων στη μάχη του Ελ Αλαμέιν. Επίσης, υπάρχουν σπουδαία έργα μεγάλων γλυπτών.

——————————————-

The Holy Monastery of St George is located in the are of Old Cairo. It is the old area known as Babylonos of Egypt, which took its name after the settlement of the Babylonian captives which the Pharaoh Ramses I (1390 BC) brought to Egypt from his campaign in Asia. It is close to the pyramids, between ancient Memphis and Heliopolis.

The Monastery of St George through the ages operated as a convent, hospital, poorhouse, old age home, school and cemetery, was prone to consecutive destructions and renovations, the last in 1904, when it suffered serious damage from a fire and was renovated by Patriach Fotios (1900-1925).

The Church of St George is round, eight-columned, similar to the Basilica of St Vitale in Ravenna, surrounded by an ancient wall at a distance of half a square kilometer, the largest part of which has been destroyed. In 1998 Greece undertook the construction of a new wall to preserve its ancient parts, with two entrances, the central one towards the Hegumen’s residence and the other entrance towards the Greek cemetery, which witnesses to and preserves glorious memories of the Hellenes of Egypt.

The celebration of Feast Day of the St George church by His Grace Bishop Iakovos of Miletopoulis on Sunday 23 April 2017


PRESS RELEASE ​​                          

21/4/2017 

The celebration of Feast Day of the St George church

The Greek Community of Melbourne’s Holy Church of “St George” celebrates its Feast Day on Sunday 23 April 2017.

To celebrate the Feast of the St George church, the Very Rev Fr Ioannis Dangaris, the Church committee and the Board of Directors of the Greek Community wish to invite all the members of the Greek community to the following:

Saturday 22 April 2017 – 6:30pm (66 St. David St, Thornbury). The Archieratical Great Vespers for the feast of the St George church celebrated by His Grace Bishop Ezekiel of Dervis.

Sunday 23 April 2017 – 7:30am (66 St. David St, Thornbury)

Feast Day of the St George church and Archieratical Divine Liturgy celebrated by His Grace Bishop Iakovos of Miletopoulis.
 

Information:

Greek Community of Melbourne: 9662 2722.

Church: 9484 3423

Level 3, 168 Lonsdale St., Melbourne, Vic. 3000

Phone: +61 3 9662 2722, Email: info@greekcommunity.com.au, Website: greekcommunity.com.au

——————————————————


PRESS RELEASE ​​                          

21/4/2017

Πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου

Την Κυριακή 23 Απριλίου 2017, εορτή του Αγίου Γεωργίου, γιορτάζει και πανηγυρίζει ο φερώνυμος Ιερός Ναός της Κοινότητάς μας «Άγιος Γεώργιος», 66 St. David St, Thornbury , με το ακόλουθο πρόγραμμα:

• Το Σάββατο 22 Απριλίου και ώρα 7.00μμ θα ψαλεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος του Θεοφιλέστατου Επισκόπου Δέρβης κ. Ιεζεκιήλ.

• Την Κυριακή, 23 Απριλίου, κυριώνυμον ημέρα της εορτής, όρθρος και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Θεοφιλέστατου Επισκόπου Μιλητουπόλεως κ. Ιακώβου.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας θα ακολουθήσει γεύμα στο χολ της Εκκλησίας. Όλοι ευπρόσδεκτοι.

Ο Ιερατικώς Προϊστάμενος π. Ιωάννης Δάγκαρης, το Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας, η Εκκλησιαστική Επιτροπή και οι κυρίες της φιλόπτωχου εύχονται σε όλους χρόνια πολλά, υγεία, ευλογία, αγάπη και χαρά.

 

Πληροφορίες:

Eλληνική Κοινότητα Μελβούρνης, τηλ.: 9662 2722.

Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου, τηλ.: 9484 3423

Πληροφορίες: 9662 2722

Level 3, 168 Lonsdale St., Melbourne, Vic. 3000

Phone: +61 3 9662 2722, 

Email: info@greekcommunity.com.au,

Website: greekcommunity.com.au

Easter Miracle of the Holy Fire in Jerusalem 2017

The ancient and annual Miracle of the Holy Fire in Jerusalem has made its 2017 appearance. 

Watching these videos is one of my earliest memories after first being received into the Orthodox Church. 

Join me as we explore some of the latest attestations of this miracle as we together celebrate the miracle of all miracles: Christ Is Risen!!!

ISIS Gunmen Attack Historic St. Catherine Greek Orthodox Monastery in Egypt 

One of the world’s most important Christian sites came under gun attack. The Greek Orthodox Monastery of St. Catherine, built over 1,500 years ago is one of Christianity’s holiest sites.

Gunmen opened fire on an Egyptian police checkpoint near the monastery killing one policeman and wounding four others. The gunmen then retreated and did not reach the monastery compound, which is heavily fortified and guarded by Egyptian police and security forces.

ISIS claimed responsibility for the attack via its news agency.

The attack on the monastery comes just over a week after suicide bombers attacked two Coptic Christian churches in the Nile Delta city of Tanta and the coastal city of Alexandria, killing 45 people on Palm Sunday. 

According to the officials, the gunmen were shooting from an elevated hilltop overlooking the police checkpoint just outside the monastery, which is located in a remote desert and mountainous area in the southern part of the Sinai Peninsula, where, according to scripture, God spoke to the prophet Moses from a burning bush.

The Greek Orthodox monastery was a popular destination, primarily for Orthodox Christian pilgrims, but was closed to the public for security reasons in 2015, leaving only the monks and clergy inside the compound.

According to Orthodox Christian history, in the early 4th century, St. Helena, mother of Constantine the Great, built the Chapel of the Burning Bush at the site where Moses is supposed to have seen the miracle.

The fortified walls were built around the chapel by the Byzantine emperor Justinian (who also commissioned the Hagia Sophia) starting in 527. The Church of the Transfiguration was completed by Justinian’s workers in the 560s, around the time of his death.

In 2002, the area centering on St. Catherine’s Monastery was declared a World Heritage Site by UNESCO because of Mt. Sinai’s importance in three major world religions (Judaism, Christianity and Islam), the natural environment of the area and St. Catherine’s historic architecture and art.


In 628 AD, a delegation from St. Catherine’s Monastery came to Prophet Muhammed and requested his protection. He responded by granting them a charter of rights, which I reproduce below in its entirety. St. Catherine’s Monastery is located at the foot of Mt. Sinai and is the world’s oldest monastery. It possess a huge collection of Christian manuscripts, second only to the Vatican, and is a world heritage site. It also boasts the oldest collection of Christian icons. It is a treasure house of Christian history that has remained safe for 1,400 years under Muslim protection.

The Promise to St. Catherine:

“This is a message from Muhammad ibn Abdullah, as a covenant to those who adopt Christianity, near and far, we are with them.

Verily I, the servants, the helpers, and my followers defend them, because Christians are my citizens; and by Allah! I hold out against anything that displeases them.

No compulsion is to be on them. Neither are their judges to be removed from their jobs nor their monks from their monasteries. No one is to destroy a house of their religion, to damage it, or to carry anything from it to the Muslims’ houses.

Should anyone take any of these, he would spoil God’s covenant and disobey His Prophet. Verily, they are my allies and have my secure charter against all that they hate.

No one is to force them to travel or to oblige them to fight. The Muslims are to fight for them. If a female Christian is married to a Muslim, it is not to take place without her approval. She is not to be prevented from visiting her church to pray. Their churches are to be respected. They are neither to be prevented from repairing them nor the sacredness of their covenants.

No one of the nation (Muslims) is to disobey the covenant till the Last Day (end of the world).”

Ευχές για την εορτή του Πάσχα

ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ, ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΨΥΧΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ



Τι σημαίνει η λέξη

Το όνομα Χριστός παράγεται από το χριστός = κεχρισμένος, ο φέρων το χρίσμα (στην αρχαία ελληνική από το ρήμα: χρίω). Χρησιμοποιήθηκε ως επιθετικός προσδιορισμός της λέξης Ιησούς (Ιησούς Χριστός).

Άρχικά, η λέξη “χριστός” προσδιόριζε οτιδήποτε έχει επαλειφθεί με μύρο ή αλοιφή και χρησιμοποιήθηκε για να μεταφραστεί η εβραϊκή λέξη masiha= Μεσσίας (μεταφορικά: χριστός, ο αλειμμένος με ειδικό έλαιο, που προέβλεπε ο εβραϊκός νόμος για τους ιερείς).

Έτσι η ελληνοεβραϊκή φράση Ιησούς Χριστός δηλώνει τον κεχρισμένο από το Θεό, τον Σωτήρα (πβ. Ιωάνν. 1,41: ευρήκαμεντον Μεσσίαν, ό εστίν ερμηνευόμενον τον Χριστόν). Η λέξη Ιησούς προέρχεται από την εβραϊκή Yesuah και είναι συντετμημένη μορφή του Yehosuah (μτφ: ο Γιαχβέ είναι σωτηρία). Το όνομα Χρίστος είναι η φυσική κατάληξη της λέξης Χριστός (με αναβιβασμό τόνου)

Η ελληνική λέξη Χριστός (: αλειμμένος) είναι η πιο δημοφιλής λέξη στον πλανήτη, επειδή ονομάστηκε έτσι ο ιδρυτής της Χριστιανικής θρησκείας (Cristo, Christ, Crist, Христос, Kristu…)

Πάσχα
Η λέξη Πάσχα προέρχεται από την αραμαϊκή pascha εβραϊκή pesah που σημαίνει “πέρασμα, διάβαση”.
Η λέξη περιέγραφε “τη δεκάτη πληγή κατά των Αιγυπτίων, όπου, σύμφωνα με τη βιβλική παράδοση ο άγγελος προσπερνούσε τις πόρτες των Ιουδαίων, που ήταν βαμμένες με αίμα αρνιού και δε σκότωνε τα πρωτότοκα παιδιά τους, (πβ, εξοδ 12, 23)” οι Χριστιανοί γιορτάζουν την ανάσταση του Σωτήρα και τη διάβαση από το θάνατο στη ζωή.

Σταυρός
Η λέξη σταυρός αρχικά δήλωνε τον όρθιο πάσσαλο ή οτιδήποτε χρησιμοποιούσαν για να στηρίζουν κάτι. Παράγεται από το ρ, ίστημι θ. -στα. Στα Λατινικά αποδόθηκε και με τη σημασία του in-staurare (: αποκαθιστώ κάτι στην αρχική του θέση). Στην Καινή Διαθήκη αντί για τη λέξη σταυρός χρησιμοποιείται, εναλλακτικά και η λέξη “ξύλον” (π.χ. κρεμάσαντες επί ξύλου, Πραξ. 5,30)

Αβγό ή αυγό
Η ορθή γραφή είναι το αβγό. Από την κράση τά ωά (πληθ. του αρχ. ωόν ) ταωγά (με ανάπτ. μεσοφ. [γ] για αποφυγή της χασμωδίας) tauγa (τροπή του φθόγγου /o/, μεταξύ δύο α, σε ημίφωνο u για αποφυγή της χασμωδίας) μεσαιων. [t-avγa] τ’ αβγά αβγό. (βλ. Γ. Χατζιδάκη, Μεσαιωνικά και Νέα Ελληνικά, τόμος Β΄, σ.322, Ν.Π.Ανδριώτη, Ετυμολογικό Λεγικό της Κοινής Νεοελληνικής, Γ.Μπαμπινιώτη, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας,).

Οβελός και οβελίας
Ο οβελός είναι η σιδερένια ράβδος, η σούβλα, στην οποία περνιώνται κομμάτια κρέατος για ψησιμο. Με τη λέξη Οβελίας δηλώνεται το αρνί που ψήνεται στη σούβλα, παρόλο που αρχικά προσδιόριζε οτιδήποτε ψήνεται στη σούβλα. Από τη λέξη οβελός παράγεται και η λέξη οβολός που καλείστε να προσφέρετε στην εκκλήσία ή και αλλού.

Σούβλα
Η σούβλα προέρχεται από τα Λατινικά (subula< suere, συρράπτω, συναρμόζω). Η λέξη από τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνας μαρτυρείται ως όργανο βασανιστηρίων και, τελικά, θα επικρατήσει εκτοπίζοντας την ελληνική λέξη “οβελ. Παράγωγα: σουβλάκι, σουβλερός, σουβλί, σουβλιστό.

Μαρία η Μαγδαληνή
Το επίθετο Μαγδαληνή προσδιορίζει την καταγωγή της. Καταγόταν, δηλαδή, από το χωριό Μάγδαλα. Το mighdal, στα εβραικά, σημαίνει “πύργος”.

Θωμάς
Ένας από τους Δώδεκα μαθητές του Χριστού, που έμεινε γνωστός ως άπιστος. Στην αραμαϊκή η λέξη Te’omà σημαίνει ο “δίδυμος”.

Λάζαρος
Eξελληνισμένο αρσενικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό «Ελεάζαρ», το οποίο σημαίνει «ο Θεός τον έχει βοηθήσει».

Λάμπρος
Eλληνικό αρσενικό όνομα, που προέρχεται από το επίθετο «λαμπρός» (φωτεινός, ακτινοβόλος), με αναβιβασμό τού τόνου, και έχει την ίδια με αυτό έννοια.

Λαμπρινή
Eλληνικό θηλυκό όνομα, που προέρχεται από το ουσιαστικοποιημένο επίθετο «Λαμπρή» (το Ελληνορθόδοξο Πάσχα), και σημαίνει «αυτή που ανήκει στην Λαμπρή ή σχετίζεται με την Λαμπρή ή προέρχεται από την Λαμπρή».

Πασχάλης
Eξελληνισμένο αρσενικό όνομα, που προέρχεται από την εβραϊκή λέξη «πασάχ» (διάβαση, πέρασμα), και σημαίνει «πασχαλινός, πασχαλιάτικος». Στον θηλυκό τύπο το συναντούμε είτε ως «Πασχαλία» είτε ως «Πασχαλίνα».

Αναστάσιος
Aπό την σύνθεση τής πρόθεσης «ανά» (επάνω, προς τα επάνω) και τού ρήματος «ίστημι» (στήνω, σηκώνω, τοποθετώ) δημιουργείται το ρήμα «ανίστημι», το οποίο σημαίνει «στήνω όρθιο, σηκώνω προς τα επάνω, εγείρω, ανασταίνω». 

Από το ρήμα «ανίστημι» προέρχεται το ουσιαστικό «ανάστασις» (ανάσταση), και από αυτό το κύριο όνομα «Αναστάσιος», που σημαίνει «αυτός που ανήκει στην ανάσταση ή σχετίζεται με την ανάσταση ή προέρχεται από την ανάσταση». Ο θηλυκός τύπος απαντά ως «Αναστασία».

Ανέστης
Aπό την φράση «Χριστός Ανέστη» (ο Χριστός αναστήθηκε), η οποία αποτελεί ελληνορθόδοξο παραδοσιακό χαιρετισμό που επί σαράντα ημέρες, μετά την Λαμπρή, απευθύνουν σε κάθε συνάνθρωπο οι πιστοί, προέρχεται το ελληνικό αρσενικό όνομα «Ανέστης». Ο τύπος «ανέστη» (τρίτο ενικό πρόσωπο αορίστου) ανήκει στο ρήμα «ανίστημι» (βλ. παραπάνω).

Βάιος
Eλληνικό αρσενικό όνομα, που προέρχεται από το υποκοριστικό «βαΐον» (κλαδάκι φοίνικα) τού ουσιαστικού «βάις» (κλαδί φοίνικα). Στον θηλυκό τύπο το συναντούμε ως «Βαΐα». Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, το ελληνικό ουσιαστικό «βάις» προέρχεται από το κοπτικό «μπάι», ενώ κατ’ άλλους συμβαίνει το αντίστροφο.

Γιατί βάφουμε κόκκινα αβγά το Πάσχα;

Σύμφωνα με την Ορθοδοξία μας βάφουμε κόκκινα αυγά για τους εξής λόγους:
Τα βάφουμε κόκκινα, γιατί συμβολίζουν το Αίμα του Χριστού που έδωσε για την σωτηρία του κόσμου.

Η παράδοση λέει ότι, κάποια μέρα μετά την Ανάσταση του Κυρίου μας, η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή πήγε στον Τιβέριο Καίσαρα και του ανακοίνωσε με πολύ θάρρος ότι αναστήθηκε ο Χριστός και όλα τα γεγονότα περί της Ανάστασης του Χριστού.
Εκείνη την ώρα κάποιος κρατούσε δίπλα από τον Καίσαρα ένα καλάθι αυγά. 

Ο Τιβέριος Καίσαρας, βέβαια, έδειξε απορημένος και λέει στην Μαγδαληνή ότι, εάν αυτό που λέει, είναι αλήθεια τότε τα αυγά, από άσπρα που είναι, να γίνουν κόκκινα.

Έξαφνα τα αυγά έγιναν κόκκινα και έμεινε άναυδος ο Καίσαρας. Έτσι κατά την Παράδοση αυτή τα αυγά βάφονται κόκκινα.
Το γεγονός αυτό μαρτυρείται στο Ρωσικό Μοναστήρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής που βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα. 

Το Ρωσικό Μοναστήρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής χτίστηκε το 1885 από τον Ρώσο Αυτοκράτορα Αλέξανδρο τον Γ’ και τους αδελφούς του εις μνήμη της μητέρας του αυτοκράτειρας Μαρίας και το οποίο βρίσκεται στη Γεθσημανή.

Μέσα στο Ναό του Μοναστηριού και πάνω από το Ιερό Τέμπλο του Ιερού Βήματος, υπάρχει μεγάλη τοιχογραφία όπου παρουσιάζεται η Μαρία η Μαγδαληνή μπροστά στον Τιβέριο Καίσαρα και του χαρίζει ένα κόκκινο αυγό.

Η Παράδοση θέλει τα αυγά που βάφονται κόκκινα την Μ. Πέμπτη αντέχουν 40 ημέρες εκτός ψυγείου, χωρίς να παρουσιάσουν καμία αλλοίωση;

Η Παράδοση θέλει τα αυγά που βάφονται κόκκινα την Μ. Πέμπτη και τα διαβάζει ο ιερέας την Κυριακή του Πάσχα, αντέχουν 1 χρόνο εκτός ψυγείου, χωρίς να παρουσιάσουν καμία αλλοίωση;

Πάσχα και Μεγάλη Εβδομάδα – Έθιμα και παραδόσεις

 

Το Πάσχα ονομάζεται και Λαμπρή η Πασχαλιά, είναι η πιο σημαντική γιορτή του έτους στην Ελλάδα. Το Πάσχα γιορτάζονται τα Πάθη, η Σταύρωση, η Ταφή και τελικά η Ανάσταση του Ιησού Χριστού.

Η κυριότερες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας αντιπροσωπεύουν και μία απο τις ημέρες που πέρασε ο Ιησούς στην Ιερουσαλήμ απο την ημέρα της εισόδου του στην πόλη των Ιεροσολύμων μέχρι την Ανάσταση του.

Πολλά μέρη στην Ελλάδα γιορτάζουν το Πάσχα με τα δικά τους έθιμα. Μερικά παραδείγματα:

Στην Πάρο τα παιδιά αναπαριστούν τους αποστόλους του Ιησού, τον Μυστικό Δείπνο, την πορεία για τον Γολγοθά και τη Σταύρωση.

Στην Πάτμο δώδεκα μοναχοί αναπαριστούν τους αποστόλους, και ο Ηγούμενος πλένει τα πόδια τους στην πλατεία την Μεγάλη Πέμπτη .

Στην Κρήτη, όπως και σε πολλά σημεία στην Ελλάδα, μια κούκλα κατασκευασμένη από παλιά ρούχα καίγεται συμβολίζοντας το κάψιμο του Ιούδα.

Στην Κέρκυρα ο πολιούχος της πόλης Άγιος Σπυρίδωνας περιφέρεται την Κυριακή των Βαΐων και από το Σάββατο του Πάσχα κεραμικά και κανάτες ρίχνονται στους δρόμους.

Στη Θράκη και τη Μακεδονία νέες γυναίκες φορώντας την παραδοσιακή ενδυμασία που ονομάζεται Λαζαρινή πάνε στα γύρω χωριά τραγουδώντας παραδοσιακά τραγούδια του Πάσχα.

Η Κυριακή των Βαΐων που ειναι και η τελευταία της Σαρακοστής εορτάζει την είσοδο του Χριστού πάνω σε ένα γαϊδουράκι στην Ιερουσαλήμ και την υποδοχή του απο τους κατοίκους της με κλαδιά απο φοινικιές, τα βάγια. Την Κυριακή των Βαΐων μετά την λειτουργία μοιράζονται βάγια και μικροί σταυροί φτιαγμένοι απο φύλλα φοινικιάς.

Η Μεγάλη Δευτέρα ειναι αφιερωμένη στον Ιωσήφ τον πιο αγαπητό υιό του Ιακώβ τον οποίο πούλησαν τα αδέρφια του σε εμπόρους απο την Αίγυπτο. Ο Ιωσήφ εχει μεγάλη σχέση με το Πάσχα γιατί αυτός έφερε τον Λαό του Ισραήλ στην Αίγυπτο οπού και έμειναν αιχμαλωτισμένοι μέχρι την εποχή που ο Μωυσής με την βοήθεια του Θεού τους πήρε απο την Αίγυπτο για να τους φέρει στη Γη Χαναάν.

Το εβραϊκό Πάσχα γιορτάζει το πέρασμα του Αγγέλου που στάλθηκε απο τον Θεό για να θανάτωση όλα τα πρωτότοκα παιδιά των Αιγυπτίων χωρίς να πειράξει τα παιδιά των Ισραηλιτών που είχαν σημαδέψει τις πόρτες των σπιτιών τους με αίμα αρνιού. Την ίδια ημέρα διαβάζεται στην εκκλησία και η παραβολή της καταραμένης συκιάς απο το Ευαγγέλιο του Ματθαίου. Την Μεγάλη Δευτέρα ξεκινούν πολλοί την νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας μέχρι να κοινωνήσουν το Μεγάλο Σάββατο .

Την Μεγάλη Τρίτη διαβάζονται η παραβολή των δέκα Παρθένων πού όταν άκουσαν το ιδού ο Νυμφίος έρχεται έτρεξαν να συναντήσουν τον Νυμφίο, όμως οι πέντε απο αυτές, οι Μωρές, είχαν αποκοιμηθεί και αργοπόρησαν να βάλουν λάδι στα φανάρια τους, έτσι τελικά δεν μπόρεσαν να πάνε στο Γάμο, το δίδαγμα αυτής της παραβολής ειναι ότι οι άνθρωποι πρέπει να ειναι πάντα έτοιμοι για την βασιλεία των ουρανών. Η παραβολή του πλούσιου άρχοντα και των τριών υπηρετών του και ο τρόπος που διαχειρίστηκαν τα χρήματα που τους άφησε διδάσκουν την αγαθοεργία που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Το βράδυ ψάλετε το τροπάριο της Κασσιανής.

Την Μεγάλη Τετάρτη διαβάζεται το Μύρωμα του Ιησού απο την αμαρτωλή, Ο Χριστός μιλάει ήδη για τον επερχόμενο θάνατο του λέγοντας στους μαθητές του ότι η γυναίκα τον μύρωσε για να τον προετοιμάσει για την ταφή του. Στη λειτουργία ψάλετε ο Ευχέλαιος.

Την Μεγάλη Πέμπτη το Θειο Δράμα προχωρεί προς την αποκορύφωση του, την ημέρα αυτή γίνεται ο Μυστικός Δείπνος όπου ο Ιησούς κοινωνεί τους μαθητές του δίνοντας τους απο ενα κομμάτι ψωμί που συμβολίζει το σώμα του και κρασί που συμβολίζει το αίμα του. Απο αυτήν την πρώτη κοινωνία των μαθητών ξεκινά το μυστήριο της Θείας κοινωνίας.

Το ίδιο βράδυ ο Ιησούς γυρνώντας στους μαθητές τους λέει ότι κάποιος απο αυτούς θα τον προδώσει, ο Ιούδας φεύγει για να ετοιμάσει την προδοσία του κι ο Ιησούς συλλαμβάνεται στον κήπο της Γεσθημανής όπου εχει πάει για να προσευχηθεί με τους μαθητές του. Το βράδυ ψέλνονται τα Δώδεκα Ευαγγέλια και στην εκκλησία περιφέρεται ο Σταυρός με τον Ιησού.

Σημείωση: Η αναζήτηση του Αγίου Δισκοπότηρου με το οποίο ο Ιησούς ευλόγησε και έδωσε να πιουν κρασί οι μαθητές του, έγινε για τους δυτικούς και ειδικά για τους σταυροφόρους ένας θρύλος και μια απο τις δικαιολογίες τους για τις εκστρατείες τους για την απελευθέρωση των Αγίων τόπων απο τους Άραβες.

Η μεγάλη γιορτή του Πάσχα ξεκινά τη Μεγάλη Παρασκευή που συμβολίζει τα συμβάντα της δίκης του Ιησού απο τον Πόντιο Πιλάτο , την μαρτυρική πορεία Του προς τον Γολγοθά, την Σταύρωση του και τελικά την Ταφή του. Ο Επιτάφιος βρίσκεται στην εκκλησία στολισμένος με ανοιξιάτικα λουλούδια. Μετά το τέλος της Λειτουργίας κάθε ενορία γυρνά τον επιτάφιο στην περιφέρεια της, σε μερικές εκκλησίες απλώς περιφέρεται γύρω απο την εκκλησία. Ήδη σε πολλές περιοχές της Ελλάδας τα πρώτα πυροτεχνήματα εμφανίζονται την βραδιά του επιτάφιου.

Το Μεγάλο Σάββατο ειναι η γιορτή της Ανάστασης, σε πολλές εκκλησίες με την πρωινή λειτουργία της πρώτης Ανάστασης πέφτουν και πολλά πυροτεχνήματα, η μεγάλη λειτουργία της Ανάστασης και το αποκορύφωμα γίνεται τα μεσάνυχτα, ο κόσμος πηγαίνει στην εκκλησία αργά το βράδυ μεταφέροντας μαζί λαμπάδες και κεριά.

Τα μεσάνυχτα τα φώτα της εκκλησίας σβήνουν και ο ιερέας ψάλει το Δεύτε Λάβετε Φώς (Το Άγιο Φώς κάθε χρόνο φτάνει με ειδική πτήση της Ολυμπιακής απο τα Ιεροσόλυμα και μοιράζεται σε όλες τις εκκλησίες της Ελλάδας) . Μετά ακολουθεί το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο, συνήθως στο προαύλιο της εκκλησίας, ο Ιερέας σηματοδοτεί την Ανάσταση του Χριστού ψάλλοντας το Χριστός Ανέστη.

Ο κόσμος σπάει κόκκινα αυγά και εύχεται Χριστός Ανέστη, φωτοβολίδες και πυροτεχνήματα φωτίζουν τον ουρανό. Κατα την επιστροφή στο σπίτι πολλοί φτιάχνουν ένα σταυρό πάνω απο την πόρτα με την αιθάλη του κεριού. Το τραπέζι ειναι στρωμένο με την παραδοσιακή μαγειρίτσα, κόκκινα αυγά και πασχαλιάτικες λιχουδιές.

Η Κυριακή του Πάσχα ειναι η μεγάλη γιορτή της Λαμπρής, απο νωρίς το πρωί ο παραδοσιακός οβελίας ψήνεται στη σούβλα ενώ γύρω απο το εορταστικό τραπέζι γλεντούν οικογένειά και φίλοι με τραγούδια και χορό.

Το Πασχαλινό Τραπέζι και ‘Aλλα Έθιμα

Τα Πασχαλινά φαγητά στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη προετοιμάζονται εκ των προτέρων, και ευλογούνται από τον παπά προτού τα δοκιμάσει κανείς. Η παράδοση του Πασχαλινού Αμνού εξασφαλίζει αξιοζήλευτη θέση στο Πασχαλινό τραπέζι, αν και σε μερικές χώρες ένα γλύκισμα μπορεί να γίνει το υποκατάστατό του. 

Στην Πολωνία το αρνί φτιάχνεται από βούτυρο και περιστοιχίζεται από πολυάριθμα πιάτα που περιέχουν ζαμπόν, ψητό μοσχάρι, λουκάνικο και άλλες λιχουδιές. Σαν γενικός κανόνας το τραπέζι διακοσμείται όμορφα με λινό τραπεζομάντιλο, λουλούδια και γιρλάντες.

Εθιμοτυπικά χρησιμοποιείτο μια εποχή το ξινό βότανο για να δώσει άρωμα στα Πασχαλινά κέικ και τις πουτίγκες. 

Σπάνια χρησιμοποιείται στις μέρες μας, εξαιτίας της πικρής του γεύσης που αρχικά συμβόλιζε τα πικρά βότανα του Εβραϊκού Πασχαλινό γεύματος. 

Στην Αγγλία μια κόκκινη ρέγγα, που μοιάζει σαν έναν άνθρωπο πάνω στη ράχη αλόγου, στη βάση ενός καλαμποκιού, τρώγεται την Ημέρα του Πάσχα, ενώ τα ραπανάκια ήταν η σπεσιαλιτέ της εποχής.

Στην Πολωνία τα αγόρια της επαρχίας παίρνουν ένα δοχείο χυλού –φτιαγμένο από νερό αναμιγμένο με σίκαλη και μαγιά- και μια ρέγγα, και το κάνουν ταμπούρλο έξω από το χωριό πριν το θάψουν. Επειδή οι πιστοί ζούσαν με ελάχιστα την περίοδο της νηστείας, τα αγόρια διασκέδαζαν κάνοντας την κηδεία της τροφής.

Οι Ρώσοι ετοιμάζουν το πάσκα, ένα ψηλό, άκαμπτο ψωμί, φτιαγμένο με σπιτικό τυρί και ξερές σταφίδες γλασαρισμένο στη κορφή. Οι Ιταλίδες μητέρες δίνουν στα παιδιά τους τη τσιαμπέλα, ένα κέικ φτιαγμένο με ελαιόλαδο όπου: στα αγόρια δίνεται στο σχήμα ενός αλόγου, ενώ στα κορίτσια στο σχήμα ενός περιστεριού στολισμένο με πραγματικά φτερά. Τα παιδιά της Αυστραλίας παίρνουν ένα κέικ σε σχήμα φωλιάς γεμισμένο με αυγά. Μερικοί λόγιοι βλέπουν σε τέτοια εθιμοτυπικά γλυκίσματα τα υπολείμματα ενός παλαιού μαγικού τυπικού, όπου τελετουργικές προσφορές ψωμιού εξασφάλιζαν ευημερία στην κοινότητα και στη φυλή.

Μερικές φορές τα γλυκίσματα ήταν τμήμα μιας ελεημοσύνης ή φιλανθρωπικής διανομής, όπου εκπλήρωναν μια πραγματική ανάγκη σε καιρούς όπου η φτώχεια σήμαινε λιμοκτονία. Ελαφρώς διαφορετικές ήταν και οι Εκκλησιαστικές Μπύρες, που δίνονταν σε μερικά μέρη της Βρετανίας την ίδια εποχή. Στην Εβραϊκή γιορτή θυσιάζονταν αρνιά για να εορταστεί η απελευθέρωση του Ισραήλ από τη δουλεία στην Αίγυπτο, ενώ στη Χριστιανική παράδοση αντιπροσωπεύει ο πασχαλινός αμνός τον Χριστό. Μια άλλη άποψη τοποθετεί τον αμνό σε μια ποιμενική γιορτή, επρόκειτο για τη θυσία ενός αρνιού έτσι ώστε ο θεός των ποιμνίων-της γονιμότητας, να πάρει το μερίδιό του για να εξασφαλίσει τη γονιμότητα του ποιμνίου. Το αρνί τρωγόταν σε ένδειξη κοινωνίας με το θεό προστάτη.

Οι προετοιμασίες για το ορθόδοξο δείπνο της Ανάστασης ξεκινούν από το Μεγάλο Σάββατο το πρωί δίνοντας τέλος στη νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας. Αν και αρκετοί ήταν αυτοί που κάθονταν στην αναστάσιμη λειτουργία το βράδυ του Σαββάτου υπήρχαν πολλοί που κατέληγαν στο τραπέζι της αγάπης για την ελαφριά σούπα από κοτόπουλο, η οποία αντικαταστάθηκε σε πολλούς τόπους από την παραδοσιακή μας μαγειρίτσα, μια σούπα φτιαγμένη από τα σπλάχνα του αρνιού, ρύζι και αρωματικά βότανα αλλά και τα σκαλτσούνια ή μελιτίνια, τα συνοδευτικά γαρδουμπάκια, συκωταριά, ψητό κρέας, κόκκινα αυγά καθώς και πολλών άλλων φαγητών με τοπικό χαρακτήρα.

Το τραπέζι της Κυριακής του Πάσχα είναι από τα πλουσιότερα. Με αγάπη το γεμίζουν από όλα τα καλά, με λαμπροκουλούρες, καλτσούνια, λαζαράκια, τσουρέκια, αυγά κ.α. Όλοι μαζί, φίλοι και συγγενείς, ψήνοντας το αρνί ή το κατσίκι και το κοκορέτσι πίνουν και γλεντούν γιορτάζοντας την ανάσταση. Το αρνί αποτελεί ένα κατεξοχήν μυθικό σύμβολο, με την έννοια της αθωότητας και της αγνότητας κυρίως σε πνευματικό επίπεδο, έτσι με τον διαμελισμό του επιτρέπει στους ανθρώπους την επικοινωνία με αυτή την αγνότητα. Το «παραδοσιακό» Πασχαλινό τραπέζι διαφέρει από περιοχή σε περιοχή, αν και σε όλη τη χώρα αντικατοπτρίζει την ίδια αρχαία σοφία: «τίποτα δεν πάει χαμένο». Αν κάποιος έχει νηστέψει για 40 ολόκληρες ημέρες, απέχοντας από κρέας και γαλακτοκομικά, τότε η ιδέα να γευτεί και την τελευταία μπουκιά είναι ακόμη πιο σημαντική. Τέλος ένα έθιμο του Πάσχα που έρχεται από τα αρχαία χρόνια, πριν την γέννηση του Χριστού, είναι το διάβασμα της «κουτάλας» του αρνιού δηλ. της ωμοπλάτης του ζώου, που λεγόταν ότι με αυτό μπορούσε ο νοικοκύρης του σπιτιού να προβλέψει το μέλλον.

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας διαβάζεται το Ευαγγέλιο της Ανάστασης σε εφτά γλώσσες. Αποτελεί τη «Λειτουργία της Αγάπης» και εκφράζει το ύψιστο μήνυμα της Ανάστασης του Χριστού. Σε πολλές περιοχές βραδιάζοντας καίνε ένα ομοίωμα του Ιούδα. Οι νέοι φτιάχνουν το ομοίωμα από παλιά χαλιά, βάζουν στα χέρια του τα τιμαλφή της προδοσίας, μια σακούλα με 30 νομίσματα, και το κρεμούν στην αυλή μέχρι να καεί.

Η ανανέωση και το ξανάνιωμα, που είναι στενά συνδεδεμένα με το κεντρικό νόημα του Πάσχα, συμβολίζονται με πολλούς τρόπους. Σύμφωνα με μια κοινή και ευρέως διαδεδομένη πίστη, το τρεχούμενο νερό γίνεται ευλογημένο την Ημέρα του Πάσχα επειδή ο Χριστός το καθαγίασε. Στη Γαλλία οι γυναίκες πλένουν το πρόσωπό τους στα ρυάκια ενώ σε άλλες χώρες οι αγρότες ραντίζουν τα ζώα τους. Μπουκάλια πασχαλινού νερού συχνά διατηρούνται προσεκτικά ως μια πηγή θεραπείας, ενώ στην Ιρλανδία λέγετε πως το συγκεκριμένο νερό τους παρείχε προστασία από τα κακά πνεύματα.

Το νερό είναι σημαντικό στο να βοηθήσει τις σοδειές να αναπτυχθούν, και οι πρωτόγονοι λαοί θεωρούσαν ότι αυτό κατείχε για γενικότερη γονιμοποιό επίδραση. Σε κάποιες Ευρωπαϊκές χώρες είναι σύνηθες να ραντίζουν κορίτσια και αγόρια. Στην Ουγγαρία αυτό λαμβάνει χώρα τη Δευτέρα του Πάσχα. Το ίδιο έθιμο υπήρχε στην Πολωνία, σήμερα μερικές σταγόνες κολόνιας ή ροδόνερου αντικαθιστούν το παλαιομοδίτικο κατάβρεγμα. Στο Μεσαίωνα πραγματοποιείτο μία διήμερη εορτή, όπου αφού πετούσαν νερό κορίτσια και αγόρια έριχναν ο ένας στον άλλο αυγά.

Μερικά Πασχαλινά έθιμα έχουν άμεσους δεσμούς με τυπικά ανάπτυξης της σοδειάς. Μία δημοφιλής ιεροτελεστία αποτελείται από το άγγιγμα ενός νεαρού ή νεαρής με το κλαδί ενός δέντρου. Αυτό έδινε υγεία και γονιμότητα. Στην Τσεχοσλοβακία η Πασχαλινή Βέργα πλέκεται με κλαδιά ιτιάς και διακοσμείται με κορδέλες. Ένα αγόρι θα χτυπούσε ένα κορίτσι στα πόδια με αυτή μέχρι να του δώσει πρόστιμο Πασχαλινά αυγά. Στην ανατολική Πομερανία της Γερμανίας, προς μεγάλη μας έκπληξη, τα παιδιά κυνηγούσαν τους γονείς να σηκωθούν από το κρεβάτι, χρησιμοποιώντας ένα κλαδί σημύδας. Στη Μακεδονία, τα κορίτσια ξυπνούν νωρίς το πρωί του Πάσχα, βρίσκουν μια κερασιά και φτιάχνουν μια κούνια. Αργότερα, και άλλες κούνιες ορθώνονται στο πράσινο του χωριού και η χόρα, ένας αρχαίος κυκλικός χορός, εκτελείται ενώ γίνεται η αιώρηση. Παρατηρείται κάτι αντίστοιχο και σε άλλες περιοχές όπως το Πήλιο, τη Μυτιλήνη και τη Σάμο. Οι κούνιες αποτελούν αρχαίο έθιμο και θυμίζουν την «αιώρα» των Αθηναίων παρθένων στα Ανθεστήρια, μια από τις λαϊκότερες γιορτές στις αρχές της ‘Aνοιξης. Ένα παρόμοιο παιχνίδι ήταν δημοφιλές στη Λετονία, η αρχική πρόθεση πιθανώς ήταν να ενθαρρύνει τις σοδειές να αναπτυχθούν τόσο ψηλά όσο αιωρούνταν τα κορίτσια.

Παραδοσιακά η εργασία απαγορευόταν στην Πολωνία κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδος, ιδιαίτερα την Πέμπτη, η οποία είναι αφιερωμένη στη μνήμη των νεκρών. Λένε ότι ένας αγρότης που επέμενε να οργώνει τα χωράφια του τον κατάπιε η γη μαζί με τα βόδια του. Οποιοσδήποτε βάλει το αυτί του στο έδαφος θα τον ακούσει να καλεί σε βοήθεια. Μερικοί άνθρωποι απέφευγαν τη δουλειά με το λινό ή τα νήματα, όντας η παράδοση ότι, η σκόνη από αυτά τα υλικά θα έμπαινε στα μάτια των νεκρών. Προφανώς υπάρχει κάποια σύνδεση με τα σάβανα της κηδείας.

Η επίδραση όμως των τελετουργιών της αρχαίας Ελλάδος στο χριστιανισμό φαίνεται ότι είναι μεγαλύτερη από όσο οι περισσότεροι γνωρίζουμε. Για παράδειγμα το Πάσχα στην Αρχαία Ελλάδα γιόρταζαν τα «Αδώνια», κατά τα οποία γινόταν αναπαράσταση του θανάτου του ‘Aδωνι. Οι γυναίκες στόλιζαν το νεκρικό κρεβάτι με λουλούδια και καρπούς ενώ τραγουδούσαν μοιρολόγια. Ακολουθούσε επιτάφιος πομπή, ενώ την επομένη ημέρα γινόταν η ανάσταση του ‘Aδωνι, που συμβόλιζε την καρποφορία της φύσης.

Αλλά και η μετάληψη με το «θείο» σώμα και αίμα ήταν μέρος των τελετουργιών, τόσο των Κορυβαντικών όσο και των Ορφικών μυστηρίων. Στη μετάληψη των Ορφικών οι πιστοί, επιδίδονταν σε ωμοφαγία ταύρου και οινοποσία, που συμβόλιζε το σώμα και το αίμα του Διόνυσου Ζαγρέα. Πίστευαν ότι με αυτόν τον τρόπο κατέρχονταν σε αυτούς η θεότητα και γέμιζε τις ψυχές τους. Στα Κρητικά μυστήρια, η προσφορά του Διόνυσου Ζαγρέα και η θυσία του Μινώταυρου, ήταν η θεία Δωρεά, η κάθοδος της πνευματικής δύναμης, του συμβολικού ταυρείου αίματος. Αυτό το έθιμο αφού πέρασε από διάφορα στάδια στα ελληνικά Μυστήρια των ιστορικών χρόνων αλλά και στα Μιθραϊκά των Περσών πέρασε και στα Χριστιανικά στους μετέπειτα αιώνες.

Ένα άλλο έθιμο των ημερών είναι τα πασχαλινά κόκκινα αυγά, τα οποία συμβολίζουν το αίμα του Ιησού Χριστού, όταν οι στρατιώτες Τον λόγχιζαν επάνω στο σταυρό. Σύμφωνα όμως με τον Κοραή τα κόκκινα αυγά, συμβολίζουν το αίμα των προβάτων με το οποίο οι Ιουδαίοι έβαψαν τις οικείες τους, για να αποφύγουν την «υπό εξολοθρευτικού Αγγέλου φθοράν». Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι και οι Γαλάτες πρόσφεραν βαμμένα αβγά για να γιορτάσουν την άνοιξη. Όπως αναφέρει ο Γ. Α. Μέγας, χρωματιστά κυρίως κόκκινα αυγά, μνημονεύονται ήδη από τον 5ο αι. στην Κίνα για γιορταστικούς σκοπούς και στην Αίγυπτο από τον 10ο αι. Ενώ τον 17ο αι. τα βρίσκουμε στους Χριστιανούς και τους Μωαμεθανούς, όπως στη Μεσοποταμία και τη Συρία, έπειτα στην Περσία και τη Χερσόνησο του Αίμου. Μερικοί υποθέτουν ότι τα κόκκινα αυγά του Πάσχα διαδόθηκαν, σε όλη την Ευρώπη και την Ασία και συνδέθηκαν με τα τοπικά έθιμα των λαών.

Το τσούγκρισμα των πασχαλινών αυγών, συμβολίζει την Ανάσταση του Χριστού, καθώς το αυγό συμβολίζει τη ζωή και τη δημιουργία που κλείνει μέσα του ζωή. Όταν το κέλυφος του αυγού σπάσει με το τσούγκρισμα, γεννιέται μια ζωή, έτσι παρομοιάζει το σπάσιμο του τάφου του Χριστού και την Ανάστασή Του. 

Το αυγό βέβαια σε όλες σχεδόν τις αρχαίες κοσμογονίες σήμαινε την γέννηση του σύμπαντος και της ζωής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σύμβολο των ορφικών Μυστηρίων που ήταν ένα φίδι τυλιγμένο γύρω από ένα αυγό, που συμβόλιζε τον κόσμο που περιβάλλεται από το Δημιουργικό πνεύμα. Στο επίπεδο της μύησης και της φιλοσοφίας, αντιπροσώπευε τον νεόφυτο που την στιγμή της μύησής του έσπαγε το κέλυφος του αβγού και ένας καινούργιος πνευματικός άνθρωπος γεννιόταν.

Το τσουρέκι, η γνωστή μας λαμπροκουλούρα ζυμώνεται για το καλό. Οι αγρότες παραχώνουν κομμάτια τσουρεκιού και τσόφλια αυγών στα χωράφια τους για να ευλογηθεί η σοδειά τους. Οι νοικοκυρές στη Σίφνο ετοιμάζουν τα παραδοσιακά «πουλιά» και πασχαλινές κουλούρες σε διάφορα σχήματα ζώων και πουλιών, στολισμένα με κόκκινα αβγά. 

Τα πιο γνωστά είναι φυσικά η πλεξούδα, με ή χωρίς κόκκινο αβγό. Οι πλεξούδες και οι κόμποι προέρχονται από τους ειδωλολατρικούς χρόνους ως σύμβολα για την απομάκρυνση των κακών πνευμάτων. Ζύμωναν με μυρωδικά τις κουλούρες της Λαμπρής και τις στόλιζαν με λουρίδες από ζυμάρι και ξηρούς καρπούς. Παρόμοιες κουλούρες έφτιαχναν και στα βυζαντινά χρόνια, τις «κολλυρίδες», που ήταν ειδικά ψωμιά για το Πάσχα σε διάφορα σχήματα με ένα κόκκινο αυγό στο κέντρο τους.

Τα σοκολατένια πασχαλινά κουνελάκια, αποτελούν ίσως τη μεγαλύτερη χαρά των παιδιών, στην εορτή του Πάσχα. Αρχικά, το πασχαλινό κουνελάκι ήταν λαγός. Για τους Σάξονες ο λαγός ήταν το έμβλημα της θεάς Eastre, την οποία τιμούσαν την άνοιξη. Από αυτήν άλλωστε προέρχεται η λέξη Easter, που σημαίνει Πάσχα στα αγγλικά. Για τους Κέλτες και τους Σκανδιναβούς ο λαγός αποτελούσε επίσης το σύμβολο της θεάς της μητρότητας και της ανοιξιάτικης γονιμότητας. Το παραδοσιακό κουνελάκι που φέρνει αβγά στα παιδιά είναι γερμανικής προελεύσεως.

Μια σειρά από ιστορικά γεγονότα, πνευματικές εμπειρίες, έθιμα και κυρίως το «πάντρεμα» διαφορετικών πολιτισμών, αναβιώνουν και κυριαρχούν τις άγιες αυτές ημέρες. Ο συμβολισμός τους έχει ως σκοπό, την απόδοση του θείου δράματος, αλλά και τη λυτρωτική κατάληξη με την Ανάσταση του Θεανθρώπου. 

Η Σταύρωση και η Ανάσταση του Χριστού αποτελεί τη μετάβαση του ανθρώπου από το Θάνατο στη Ζωή. Ο Χριστός «ανέστη εκ νεκρών» και καταπάτησε τον Θάνατο. Με την Ανάστασή Του θα αναστήσει όλο το γένος από κάθε είδους μορφής σκλαβιάς καθοδηγώντας το σε Αναγέννηση. Θα φέρει τέτοια πνευματική διέγερση με τα πάθη του, που θα οδηγήσει την ανθρωπότητα σε μια νέα συνειδησιακή διεύρυνση.

Αντιλαμβανόμαστε το λόγο της ύπαρξής μας και τις δικές μας ευθύνες προς τη Ζωή, ως σύνολο. Η αναγκαιότητα της δικής μας ανάστασης ωθεί σε μια διεύρυνση της συνείδησης, διεύρυνση και επίγνωση της ευθύνης που έχουμε για την πνευματική ανάσταση της ανθρωπότητας και του πλανήτη.

%d bloggers like this: